Hier een klein stukje over de de Cal. Het derde deel is weer online gegaan. Dat betekend dat mijn moeder en ik weer samen gingen haken. Ik kwam s'avonds bij mijn moeder, ze was al stiekem begonnen. dus ze liep een beetje voor op het patroon. Zo kon ze me al wel vertellen hoe het moest. We vonden het allebei een hele leuke steek. We waren inmiddels klaar met het eerste stukje. Dus ik ging even na tellen hoeveel groepjes we moesten hebben. Gelukkig was dat bij mij goed. Helaas bij mijn moeder zat er ergens een fout maar we konden niet goed vinden waar het zat. Het bleek bij het het laatste deel van die week ervoor. Me moeder zei dat ze niet meer geteld had. Wat ze die avond had gehaakt kon ze helemaal uit trekken en een groot deel van het deel ervoor. Ik ging ook het andere pand tellen en dat bleek ook niet te kloppen. Dus die kon ze ook uithalen. Het werd toen niet zo heel erg gezellig meer. Dat kan ik me ook voorstellen als je heel veel moet uit halen. Mijn moeder vertelde dat ze nooit telt. Ik zei dat is niet handig want als je niet telt dan heb je de kans dat je heel veel uit moet halen. Tellen is ook niet mijn sterkste kant maar wel heel erg belangrijk, zo weet je of je goed bezig bent.
Mijn moeder had er echt wel de balen in en zei nou ik weet niet of ik er nog aan ga beginnen ben er een beetje klaar mee. Twee dagen ernaar kreeg ik een appje dat ze weer was begonnen. Ik ben zo blij dat ze de draad weer heeft op gepakt. Zo kunnen we hem toch nog samen afmaken. Dat vind ik wel heel erg leuk.
Tot de volgende blog.
Groetjes Annemieke van Annie Haakt.
Comments